Ischl 2006: Woensdag 8 februari – zaterdag 11 februari

Begin februari bezochten wij Ischl. Al bij het binnenrijden van Oostenrijk werden wij getrakteerd op bakken sneeuw. En zo hoort het. Met zijn 5-en in de auto ging eigenlijk best wel goed. En dit compacte reizen had onbedoelde en positieve neveneffecten. Flo zat in het midden en was bij aankomst in Oostenrijk een stuk smaller geworden. Daar was best ruimte voor. Er bleef ook (meer dan) genoeg Flo over. Hij jammerde echter nog weken over zijn ongemakkelijke zitpositie. Het adagium minder = meer ontging hem. Komt misschien nog. Erwin paste aanzienlijk beter op de achterbank. Hij stootte slechts zijn neus. Dat was bij Druvus al eens eerder gebeurd. De (indirect) eigenaar van de auto hoefde zich, zittend op een ruime stoel in de achterste positie, niet te beklagen. Hij klaagde echter toch: over het ontbreken van Chocoprins met Taxi für unterwegs.

Het onderkomen bij Siegele Albert, h.o.d.n. Apart Albert was qua vriendelijkheid geen succes. Zodra op zondag de nieuwe gasten in beeld kwamen verdween het laatste restje Oostenrijkse quasi-viendelijkheid als sneeuw voor de zon.  “Es gibt neue gäste : jetzt direct rrrrrrrraus !!!!!”. Op dat “Rrrrraussssss !” hadden ze zo te horen tientallen jaren geoefend.  Dat deden wij dan maar om nooit meer naar Apart Albert zurück zu kehren. Wij hebben maar niet gevraagd wat de uitbaters in de oorlog deden. Don’t mention the war!

De notartzt Herr Dr Bibber maakte zich gedurende dit bezoek verdienstelijk door standby te staan voor mogelijke serieuze ongevallen. Die gebeurden gelukkig (net) niet. De grootste potentiële veroorzaker van dat soort calamiteiten was echter hijzelf. Zijn frequente imitaties van Arnold Schwartzenegger waren bepaald niet van gevaar ontbloot. Niet voor zijn omgeving, maar ook niet voor hemzelf.

De man in de gele vuilniszak kreeg op een onbewaakt moment een set ski’s (met aangehechte skiër) op zijn hoofd. Hij heeft gelukkig een hard hoofd. In veel dingen. Onder meer in gevaarlijke afdalingen. Hij is niet voor niets ons mee reizende geweten. De financiën waren weer in goede handen bij Herr Flips Finanzambt.

Voorafgaand aan het weekend stuurde een verwarde arts (Ritalin vergeten in te nemen?) de nodige onsamenhangende digitale vergaderafspraken rond :

    Mijn spouse attendeerde me op verhindering. Dat is 4-5 februari. Niet 8-11 februari.

    Dus, zoals gebruikelijk verwarrend. Maar bij deze weer een meeting-request om agenda’s te synchroniseren.

    Indien je de afspraak juist gecancelled hebt, deze weer accepteren. Anders heb je ze dubbel.

Aha…