St. Anton (Pettneu) 2011: woensdag 26 / donderdag 27- zondag 30 januari 2011

De crisis lijkt weer voorbij. Onderkomen in St Anton was niet meer te vinden. Wij weken uit naar Pettneu, Pension Götsch.

Pettneu viel niet tegen. Geen St Anton, maar wel met pareltjes zoals de Traubenkeller en Schwartzer Adler. Pension Götsch vereiste enige … ehhhh  … gewenning. Wij hadden twee, positief uitgedrukt, erg knusse kamers. En dat voor een krasse € 34,00 p.p.p.n. Het kabinet Rutte kan aan deze bezuinigingen een voorbeeld nemen. Maar er waren toch wel wat verbeterpuntjes.  Zo was de uitbaatster een notoire kettingrookster. En zo’n slaapmatje op de grond waren wij sinds de padvinderij wat ontwend. En wat meer ruimte was fijn geweest. Een kledingstuk aan- of uitdoen? Maak plaats, iedereen plat op de grond! Maar goed, Flo was blij. Zo bleef er meer geld over voor de aanschaf van alweer een nieuw flitsend kledingstuk. Nuttig. Althans voor wie identiteit aan kleding ontleent.

Pettneu of apneu? Donderdagvond om 22.15 uur verkeerde de woensdaglichting (Flo, Dr. Bibber en Judas) al in dromenland. En werd uit bed gebeld door der Zweite Welle (Druvus, Flipje en mr. S). De volgende ochtend kocht mr. S. niet alleen nieuwe ski’s maar ook skistokken van carbon. Ja, u leest het goed, van carbon. Dr Bibber kreeg bijna een hartverzakking. Wat een waanzinnige verspilling. Dat doen ze in de zorg niet, verspillen. Gelukkig is er voor dit soort situaties nu een 2e hartdokter in het gezelschap. Maar of reanimeerarts Judas uitkomst had kunnen bieden is nog steeds onderwerp van discussie.

Dr. Bibber had dan wel weer een Duitsche import Ford S-Max (zo voordelig !) met diverse adaptieve functies. Die adaptieve functies ontbreken helaas bij de bestuurder van die S-max. Dat bleek. Hij heeft dit jaar ook een heuse Ipad (Help ! Wie heeft mijn Ipad gezien ? Hierrrr met die vuilniszak die ik net in de keuken heb gezet ! Ahhh, daar istie weer. Ik had hem zorgvuldig  in die vuilniszak opgeborgen).

Flipje slaagde er daarentegen in om per traditionele Blackberry contact met Abu Dabi te onderhouden. En droeg zodoende graag zijn steentje bij aan de – door de crisis ietwat achterblijvende – winstaandelen van de uitbaters van zijn urenfabriek. A Christmas Carol in een notendop. Judas toonde zich een gulle gever door een pseudo-aardige Fräulein (met in de ietwat benevelde ogen van Judas aangename rondingen) op een welverdiende fooi te trakteren. Een echte vette fooi. Helaas wel op kosten van de anderen. Hij pronkt graag met door anderen betaalde veren. Aan begrip daarvoor wordt gewerkt. Daarvoor worden wij nu behandeld.

De man in de gele vuilniszak koos dit jaar bewust voor de ongeprepareerde piste. Hij wordt overmoedig. Als dat maar goed gaat. Volgend jaar toch naar Lech ? Daar zijn de pistes in ieder geval minder gevaarlijk, naar het schijnt. Onze Flo showde op de ski’s al draaiend met zijn hippe en strakke skibroek zijn nieuwste outfit.

En dankzij Mr S als fotograaf van verdriet zijn er ook van dit uitstapje weer foto’s! Ook van verdriet. Veel verdriet. Daar hadden sommigen emmers vol van. Die werden vooral over de telefoon geleegd. Met een (aankomend) ex. Maar dan moet die wel opnemen. Het waren kortom fraaie zonnige dagen met mooie sneeuw. Volgend jaar weer !