Montafon 2015:  donderdagavond 29 januari – zondagavond 1 februari

Hé, geen St Anon? Inderdaad. Als dat maar goed gaat. De twee conservatieve juristen (of is dat dubbelop?) Druvus en mr S. hebben nog zo gewaarschuwd. St Anton is altijd goed bevallen. Snel te berijden, mooi skigebied, sneeuwzeker en gezellig. Ergens anders heengaan behelst een RISICO. En daar houden juristen niet van. Hen valt niets te verwijten, zij hebben op de risico’s gewezen. De tijd zou het leren. Vooral voor de Flo. En dat heeft hij geweten. Maar goed, empatisch als zij soms kunnen zijn (ook juristen volgen tegenwoordig cursussen op dat vlak) hebben zij loyaal de wens van de Flo uitgevoerd. Op naar Montafon! En het werd Montafonerhuesli.  Met Euro 72,00 per per persoon per nacht half pension paste dat nog binnen het budget. Van de niet artsen dan wel te verstaan. De dramatische bezuinigingen op de gezondheidszorg en de kinderopvang (hé, daar had Judas toch een min of meer duurzame voorziening voor getroffen ..?) eisen hun tol. De twee cardiologen gingen dus niet mee.

En over gezondheidsrisico’s gesproken: Informaticaman is geblesseerd. Na een onzachte confrontatie tussen zijn rijwiel en een Ford Transit. Zo’n ding waarin wij vroeger onze hele IKEA inboedel verhuisden en dan veel ruimte overhielden. Maar dat terzijde.

In skigebied Montafon was het prima. Maar wel anders, inderdaad…  St. Anton blijft toch wel echt een goede package deal. Het hotel lag in St Gallenkirchen. Goed bereikbaar. Voor iedereen. Vooral via de Silvrettastrasse. En laat die nou op 2 meter afstand van de voorgevel van het hotel liggen. Kamperen op de vluchtstrook van de A2 is een stuk rustiger.  Na drie nachten konden Flipje en Druvus de geluiden van de populaire Duitse autotypes haarfijn onderscheiden. En van de Duitse bussen (Hé, da’s een Setra met een Mercedes V8 motor!) En dan de bussen met sneeuwkettingen. Kedeng Kedeng, Kedeng Kedeng… Ja Flo, de juristen hadden nog zo gewaarschuwd… Maar Flo sliep in drie dagen een werkweek van 40 uur bij elkaar. Hij had nergens last van. Hé, prima hier. Volgend jaar weer?

Onfortuinlijke Druvus blesseerde zijn schouder al na een halve dag. Dat krijg je met nieuwe Racing Atomics… Die skiën sneller dan het baasje. De ski’s waren al weg maar Druvus stond er nog. Dat ging niet helemaal goed. Vrijdag sneeuw, zaterdag zon (maar geen Druvus op de ski’s) en zondag later op de dag weer sneeuw. Ook terug op de autobahn. Het was weer mooi!

klik hier voor >> Filmpje!

Naschrift: voor Druvus kreeg de skitrip nog een klein ziekenhuisstaartje. Hij bleek de laatste dag met een gebroken schouder te hebben geskied. Wat een held! Zijn linkerarm kan hij nu nooit meer helemaal opheffen. In WW2 zou dat in bepaalde kringen problemen hebben gegeven. Nu zijn er beslist ergere dingen. In WW3 kan hij zijn baard nog steeds laten staan. Zeker voor hem zou dat erg verstandig zijn.