Dinsdag 21 jan. 2020 t/m zondag 26 jan. 2020

Ditmaal een wel heel lang weekend! Reeds op dinsdag vertrek! Kwestie van goed delegeren van het werk (of worden wij misbaar?). Start vanuit Leiden, daarna De-Haag, tenslotte naar de EBI alwaar vertrek om 13.00 uur. Zonder de man in de gele vuilniszak die zich (financieel) had verslikt in een Brabants appartementje. Maar verheugend genoeg mèt de Vlo V90 Limo Diesel mèt alle opties. Dr. H. probeerde ze echt allemaal. Of ze het daarna nog doen? Flo is nog steeds de handleiding aan het doorspitten om alles weer in orde te krijgen.

Nog voor de eerste Schengen grens zit ook de eerste 2 liter yoghurt erin. Privéprojectje, kom vooral niet aan de zuivel. Om 23.00 uur ontspannen aangekomen bij hotel Uridl. Even het dorp in. Oeps… je kunt er een speld horen vallen en het geluid van die speld echoot tegen de bergwanden. Maar wel een mooie wandeling. Beetje verwarrend: is het nu Süd-Tirol/Oostenrijk of Italië? The best of both worlds of een minder geslaagde mix? De evaluatie volgt nog. De bergkammen zijn in ieder geval prachtig. En er zijn legio mooie berghutten op de pistes.

Op woensdag stralende zon en … de Sella Ronda! Hmm… het duurde even voor de lire bij ons viel. Je kunt hem dus mét de klok mee en tègen de klok in doen, of is het nou linksom of rechtsom? Daar hebben ze dus twee kleuren voor bedacht. Clever. Wanneer je dat door hebt kunt je moeilijk verdwalen. Tenzij je niet goed oplet of er een Poolse landdag van maakt. Dat lukte ons allebei. Vandaag ging het tegen de klok in. Dr H. kocht en passent in een exclusieve ski boutique nog een fancy helm. Met enorm polaroid vizier. Na intensieve onderhandelingen. Past goed bij zijn eveneens in Italië gekochte en even dure bruine skibroek. Volgende keer dan maar dat anti-snurk apparaat kopen. Flo zal er inmiddels aan gewend zijn (toch?).

Donderdag naar Ortisei, vooral om medicijnen voor de medicijnman te kopen. Hij liep 24 uur per dag te hoesten, had koorts en keelpijn. Hij stelde in de apotheek een heftige maar werkzame coctail samen van in Nederland verboden geneesmiddelen. De Italiaanse Covid-19 ‘patient zero’ is later geïdentificeerd als afkomstig uit de Nederlandse ziekenhuiswereld. De link lijkt te lopen via een Chinees contact (een zekere dr. Li uit Wuhan) van een Nederlandse ADHD PDDNOS cardioloog. Hmmm…

De skipistes náár Ortisei waren leuk, maar het ski gebied van Ortisei zelf bleek te bestaan uit een vlakke Milka alpenweide. Een soort biljartlaken met een laagje sneeuw. Het was ons duidelijk waarom de para’s juist daar wilden landen. En de Aziaten daar snel op de foto gingen voor het Instagram momentje. En waarom wij er niet te lang wilden skiën. Snel met de berg-bus door het bos terug naar St Cristina.

Bij het diner in het hotel verscheen daar plotseling, uit het niets, Maarten il Grande il Duce vanuit een ander alpenland. De gespreksonderwerpen werden verrijkt met Lysosyme (‘het wondermiddel voor alles’) en Italiaanse woorden zoals Testa di Cazzo (‘gewoon zeggen!’). Zijn nederig verzoek voor een 2e dekbed leidde tot een verhitte discussie met Il Capo di Albergo (alias ‘Paziente geriatrico’). En er vond ook reflectie plaats. Zo bleek dat er de nodige vragen ontbraken op wel degelijk door de afdeling Wassenaar gegeven antwoorden. Dat is niet autistisch, dat is pro-actief. Managementfee facturen voor de begeleiding van de brainstorm sessies volgen.

Alle relevante issues kwamen aan bod, van gender neutrale WC’s via de gezondheidszorg tot de Brexit. Soms waren wij het eens en soms niet. De home cinema draaide The Last Terminator via VPN vanaf de server in Warmond. Klein bij-effect was een verstoring van de telefoon- en internetverbindingen in Noord-Italië en Zuid-Oostenrijk. Dit terwijl Flo onderwijl wat broodnodige slaap probeerde in te halen. Voor die ene meer ontwikkelde deelnemer aan de skitrip kon er gelukkig ook naar de BBC worldservice op de korte golf radio worden geluisterd. This is London, news about the brexit!

Vrijdag een rondje Sella Ronda maar nu clockwise. Wij worden er bedreven in. Zaterdag naar Arabba/Marmolada & Canazei, waar de meest uitdagende pistes liggen. Best goede sneeuw. In de ochtend een paar wolken, later klaarde het op. Il Grande verdween direct na de talabfahrt, even plotseling als hij was verschenen. Hij liet een zekere leegte achter. En de gespreksonderwerpen normaliseerden weer een beetje.

Zondag om 8.45 uur – met lichte sneeuw – vertrok de rest. Jammer dat Flo zo intens van de Fernpas file houdt. Dan kan zijn V90 namelijk heel adaptief stilstaan in de file. Bregenz zien wij de volgende keer dan wel. Daarna loodste Google ons keurig langs de files. Om 19.00 uur halte EBI, daarna de overige haltes. De ziekteverschijnselen van patient Zero alias Dr Death namen na het verlaten van de bergen gelukkig snel af. Hij had zijn ziekte, zo leek het, in Noord-Italië achtergelaten.

Het was weer mooi.

Vlak na ons vertrek werd Noord-Italië – zo gek! – de hot-spot van het COVID-19 Corona virus. Nog nauwelijks hadden wij onze hielen gelicht of achter ons werden skigebieden gesloten, wegen afgezet en sociale activiteiten verboden. Heel Noord-Italië kleurde code rood en ging in een totale lockdown. Wij zaten alweer veilig thuis, onze handen aan de CV te warmen. Timing is everything ….

klik hierrrrrrrrrrrrrrrr voor de Dolomiti Film!

Klik hier voor de Dolomiti Film