Covid-19 loopt op zijn laatste benen, Putin hopenlijk ook, en wij gaan naar Zwitserland. Waarom Zwitserland? Omdat het kan. En het is weer eens iets anders dan St Anton. En wij hebben een anti-vaxer in ons midden. Wij noemen hem ‘de Mol’. Zwitserland is nu QR code vrij. En is dus niet alleen een fijn toevluchtsoord voor kwaad geld maar ook voor niet-gevaccineerden. De meerkosten, en dat begint al met de Zwitserse wegenbelastingsticker, schrijven wij bij op onze emotionele wiebetaaltwat rekening-courant met de Mol. Gelukkig is de Mol, anders dan Virus-waanzin voorman Engel, wel tegen Putin. Of doet de Mol maar alsof?

Ons onderkomen is Hotel Eigerblick, gerund door mister Bala & family.

Dit jaar zelfs met 7 man (ehhhh….. mag je dat nog wel zeggen? Misschien moet je nu spreken over 7 mensen of aanwezigen). Inclusief mr. Walkman, ook bekend van het schaatsen. Hopenlijk bevalt het hem want zo leuk zijn wij nu ook weer niet. En uiteindelijk (je weet het nooit zeker) dook ook de keizer van de Lysozyme bij hotel Eigerblick op. Judas bleek niet te vermurwen. Huis eindelijk af, legio vakantiedagen maar nu weer een kind in aantocht. Keuzes. En die respecteren wij. Informaticia-man blijft ook dit jaar reserve-aspirant.

Al op woensdagmiddag weg i.p.v. op donderdagmiddag. Een extra senioren vakantiedag? Putin probeerde ons vertrek te verhinderen door de Dieselprijs tot een all time high van ruim EURO 2.30 te laten stijgen. En de benzineprijs zelfs tot ruim EURO 2,50. Net als de dappere Ukraïners weerstaan wij Putin! Wij gingen gewoon.

Donderdag een prima skidag met mooi weer. Met de snelle Eiger Express omhoog en via een benauwde gondel in Wengen weer terug. De man-zonder-gele-vuilniszak had een aantal kilo’s ingeruild voor kilometers per uur en ging als een raket. De tocht naar het hotel vergde, door een klein communicatie misverstand (zo gek, goede communicatie is nu juist onze kracht), drie bussen. Daardoor hebben wij wel heel Berner Oberland gezien. Gelukkig waren wij nog op tijd voor het prima diner bij Central Hotel Wolter. Kansengelijkheid was een hot topic. Wij waren het er over eens dat wij de kans hebben genomen om te gaan skiën.

Vrijdag naar skigebied Grindelwald-First. Mooie uitzichten op de Eiger. De eerste talabfahrt eindigde onvermijdelijk bij een parkeerplaats met een… bushalte! Einde dag weer bij een bus, maar: een borrelbus. ‘s-Avonds een prima diner bij Pizzeria da Salvi. Terug bij het hotel bleek Il Grande zijn intrek in het hotel te hebben genomen.

Zaterdag, alweer met prima weer, naar de Eiger Express. Lunch in een voor ons doen high-level restaurant met live muziek. Het kan niet op. Bepalen waar wij heengaan is niet altijd gemakkelijk. Luisteren is nog veel moeilijker. Wij zijn eruit, wij gaan rechts! Waarop dr H toch linksaf slaat. Zijn eerste vraag nadat wij hem vinden: waarom hebben jullie een andere afdaling genomen? Alles went. Of heeft de Baak hiervoor een cursus? Voor één of meer anderen (mr S ?) lijkt de cursus ‘De Wereld & ik’ zinvol te zijn (nee, niet IK & de wereld). Of toch die cursus effectief communiceren. Tot slot een stukje Rail Away meegepikt. Meer Zwitsers dan dit wordt het niet.

Zondag einde dag weer terug in Nederland. Voorjaarsweer. Het was weer mooi!

Klik hier voor een korte filmimpressie